Część szósta – Mędrzec z Port Said.

Powracamy po przerwie z cyklem okultystycznym. Kolejne części będą ukazywały się w ostatni poniedziałek miesiąca. W dzisiejszym artykule przeczytacie o Mieczysławie Geniuszu, Mędrcu z Port Said.

Mieczysław Stefan Geniusz (1853-1920) był utytułowanym inżynierem związanym z budową Kanału Sueskiego. Znany jest też ze swojego zaangażowania społecznego w kwestię idei wyzwolenia Polski, zacięcia publicystycznego oraz jako badacz i członek środowisk ezoterycznych i okultystycznych.
Biografia Geniusza obfituje licznymi nazwiskami z kręgów kultury czy polityki. Znajdziemy tam także liczne wzmianki o przyjaźni z polskim poetą, Cyprianem Kamilem Norwidem oraz znajomość z Henrykiem Sienkiewiczem. Ten drugi ponoć wzorując się na Mieczysławie, stworzył postać inżyniera Tarkowskiego na potrzebę powieści „W pustyni i w puszczy”.

Traumatyczne doświadczenia
Jego rodzina czynnie uczestniczyła w działaniach powstańczych w styczniu 1863 r. Niestety klęska powstania sprawiła, że Geniusz wraz z najbliższymi byli zmuszeni wyemigrować do Francji. Tam przyjął wykształcenie – górnicze, matematyczne oraz techniczne w Szkole Polskiej w Batignolles w Paryżu. W czasie emigracji Mieczysław poznaje, a następnie żeni się z Wandą Wagnerówną, z którą będzie miał trzy córki. I tutaj rozpoczyna się najmroczniejsza część historii. Rok po tym jak cała rodzina wyjeżdża do Egiptu, gdzie Geniusz zdobywa pracę w instytucjach związanych z utrzymaniem Kanału Sueskiego, umierają wszystkie trzy córki Mieczysława i Wandy. Jedne źródła za powód wskazują malarię, inne żółtą febrę. Cztery lata później umiera także najdroższa małżonka Wanda.

Badacz tajemnic życia pozagrobowego
Jak pisze Przewóska-Helja osobista tragedia, staje się dla Geniusza punktem zwrotnym w jego życiu. To w tym czasie usiłuje rozwikłać „dręczącą tajemnicę śmierci” oraz podejmuje intensywną działalność propolską. Obie te idee zaczyna łączyć w jedną całość, twierdząc, że budowa silnego i niezależnego państwa polskiego to przede wszystkim podążanie za własnym duchem oraz świadomość dziejowej i historycznej mądrości. Także od początku pobytu w Egipcie, Mędrzec z Port Said kolekcjonuje zabytkowe przedmioty będące dziedzictwem Faraonów. Jest częstym bywalcem dawnych obiektów sakralnych i kulturowych władców dawnego Egiptu. To wśród tych przedmiotów i miejsc odnajduje właściwą dla siebie atmosferę dla własnych rozważań o naturze duszy i moralności.

Badacz zagłębia się także w tradycję indyjskie i rozwija wiedzę na temat parapsychologii. To czas, kiedy w jednym ze swoich tekstów opisuje doskonałość duchową jako podstawę do rozwinięcia mocy nadnaturalnych.

Geniusz w przeciwieństwie do większości teozofów „prawdę bezwzględną” nie kojarzy wcale z bliżej nieokreśloną „przedwieczną” czy „kosmiczną” mądrością, a jej źródło oraz możliwość poznania upatruje w odrodzeniu się narodu i państwa polskiego.

Powiązania Mędrca z Port Said
Na potrzebę rozgrywanych przez Was sesji przedstawię jeszcze kilka powiązań bohatera naszego artykułu z osobami, grupami i miejscami, które wedle uznania Strażnicy i Strażniczki Tajemnic mogą rozwinąć w trakcie przygód:
– filozof Wincenty Lutosławski (1863-1954), znawca jogi i członek środowiska ezoterycznego;
– wolnomularze z Wielkiego Wschodu Francji;
– grupy marynistów, szczególnie z Gérardem Encaussem (Papus, 1865-1916), francuskim lekarzem, hipnotyzerem i okultystą oraz Paulem Sedirem (1871-1926), mistykiem i ezoterykiem;
– niemiecka sekcja Towarzystwa Teozoficznego;
– próba utworzenia głównego centrum antropozoficznego w okolicach Lwowa;
– projekt utworzenia Ogniska Badań Ezoterycznych i Metapsychicznych (OBEiM), zaopiniowany w trakcie zjazdu ezoterycznego w Kosowie na Pokuciu 15 lipca 1912 r.;

Po śmierci Mieczysława Geniusza zostało powołane Ognisko Uświadomienia Narodowego (1925-1935), nazwane jego imieniem. Jednak jego ideowi spadkobiercy skupili się wyłącznie na poszukiwaniu „dziejowego ducha Polski”, nie kontynuując badań nad metodami czerpiącymi pełnymi garściami z teozofii, ezoteryzmu i okultyzmu.